رمان «وداع نمیکنیم» به قلم هان کانگ، نویسندهی نامدار کرهای و برندهی جایزهی نوبل ادبیات، روایتیست لطیف، دردناک و ژرف که از میان برفهای خاموش و سکوتهای پرطنین، به درون تاریکی حافظهی فردی و جمعی سفر میکند. این اثر، بر بستری از تاریخ فراموششده و دوستیِ ناب، میکوشد تا معنای زیستن پس از فاجعه را بازآفرینی کند.
در دل زمستان، زنی نویسنده به نام کیونگها که از رنج اضطرابهای مزمن و خاطرات تلخ گذشته رنج میبرد، سفری ناگهانی را آغاز میکند. دعوتی از سوی دوست دوران جوانیاش، او را به جزیرهی ججو میکشاند-سرزمینی که خود شاهد خونی خاموش در تاریخ معاصر کره بوده است. دیدار دوبارهی این دو زن، همچون گشودهشدن درِ اتاقی خاموش است که سالها در آن واژگان مسکوت مانده بودند.
هان کانگ با نثری شاعرانه، اما بیتکلف، خشونتِ نادیدهمانده را نه در قالب صحنههای بیواسطه، که از میان خلأها، یادها و دردهای درونی ترسیم میکند. روایتش، همچون زمزمهایست در گوش تاریخ؛ صدایی برای آنان که هرگز مجال سخن نیافتند.
«وداع نمیکنیم» کتابیست دربارهی دوستی، سکوت، و حافظه. دربارهی جستوجوی آرامش در جهانی که زخمهایش را پنهان کرده است. اثریست که بیش از آنکه رویدادها را فریاد بزند، آنها را با وقاری اندوهبار به یاد میآورد و همین است که آن را چنان ماندگار میسازد.