ویمالا هرمن در این کتاب به عنصر گفت و گو به مثابه وضعیتی نمایشی و تعاملی پرداخته است و اهمیت عناصر دراماتیک و رابطهی آن با زبان و بیان نمایشی را جستجو میکند.
این نمایشنامه با استفاده از طنز و کنایه به بررسی موضوعات عمیق انسانی و اجتماعی می پردازد و یکی از نمونه های بارز سبک خاص دورنمات در نمایشنامه نویسی است.