می‌پرسید قهرمان یادداشت‌های اینجانب که خود را قربانی یک خطای قضایی می‌داند، واقعا قاتل است یا نه؟ خود من اوایل به بی‌گناهی‌اش اطمینان داشتم، اما از مقطعی انگار به او مشکوک شدم.

در کتاب «کاوش در مبانی اخلاق» سخن از انسانی‌ ست که به باور هیوم ذاتا و به‌طور طبیعی اخلاق‌گرا و دیگرخواه است و به همین دلیل از شادی دیگران شاد می‌شود.

«شاگرد جدید روی زمین زانو زد تا دوره آموزشی خود را آغاز کند. استاد جمله ای الهام بخش را در گوش او زمزمه کرد و به او هشدار داد که این جمله را بر کسی آشکار نکند. شاگرد پرسید: اگر این کار را بکنم، چه اتفاقی می افتد.

نقشه‌های هیتلر برای کشتن روزولت، چرچیل و استالین در جریان کنفرانس تهران 1943

ژه دوهزار و سیصد و چهل و دو روز از مرگش گذشته بود که شروع به لبخند زدن کرد.

میلان کوندرا از نویسندگان مطرح منتقد کمونیسم و توتالیتاریسم بود. او از سال 1975 به‌صورت یک تبعیدی در فرانسه و دور از کشورش زیست.

خیال کنید روزی که سرتان گرم زندگی خودتان است، از دوست مرده تان جعبه ای دریافت می کنید که در میان صدها چیز دیگر نقشه دقیق مرگ خودتان را هم در آن می یابید آیا یک جور شوخی است؟