کتاب هنر همدردی افزون بر تمرکز بر مفهوم همدردی و تبیین آن، موزاییک موضوعی بی‌نظیری است از شناخت مفاهیم مشابهی چون دلسوزی، همدلی، شفقت، مهرورزی، عدالت، خیرخواهی، توانایی عشق‌ورزی و نسبت آن با قوه‌ی تخیل آدمی.

در روایت‌های او، مرز میان اثر نظری و اثر داستانی مخدوش می‌شود. در توماس تاریک همه‌ی جلوه‌های هنر روایت بلانشو را می‌توان یافت: داستانی که بیشتر بر یادآوری‌ها و تک‌گویی‌های درونی استوار است تا کنش شخصیت‌ها.

چهاردهم آبان ۱۳۵۷ روز عجیبی بود؛ بین سیزدهم آبان روز تیراندازی به روی دانش‌آموزان در دانشگاه تهران که بعدها شد «روز دانش‌آموز» و پانزدهم آبان که شاه در نطق رادیوتلویزیونی مشهور خود اعلام کرد که «صدای انقلاب مردم را شنیده است»

استفاده از زبانی روان و لطیف، درون‌مایه‌ی فلسفی و شخصیت‌پردازی‌های دقیق موجب شد تا این کتاب با استقبال بی‌نظیری از سوی مردم روبرو شود و به سرعت به چاپ‌های متعدد برسد.

از آن هنگام که هرمنوتیک توانست از حد روش تفسیر و شرح متون، یا در بهترین شکل از حد نظریه‌ای در تبیین نیروی فهم انسانی فراتر رود، چندان نمـی‌گذرد

شوپنهاور، در کتاب هم برای برخی فمینیست ها خوراک حاضر آماده ای برای جدل و تندکردن آتش توپخانه شان در چنته دارد و هم برای محافظه کاران و مردسالاران

بین دلایلی که موجب نوشته شدن مطالب "هنر رنجاندن" شدند، یک دلیل جالب توجه هم به چشم می خورد؛ همسایه اش که زنی خیاط به نام کارولینه مارکوئت بود، علیه او به دادگاه شکایت کرد

ملاقات های عاشقانه دان تیلمن، پروفسور ژنتیک، هیچ وقت به قرار دوم نرسیده است. او مردی است که می تواند تعداد دوستانش را با انگشتان یک دست بشمارد و مشکل همیشگی اش در آداب و تشریفات اجتماعی، او را مجاب کرده که برای عشق و عاشقی ساخته نشده است.

(ترجمۀ ترانه علیدوستی)