«انسان طاغی» پراهمیت‌ترین و در عین حال، نامکشوف‌ترین نوشته‌ی فلسفی متفکّری است که در «خشم و هیاهو»‌ی دورانی که فکر «وجدان انسانی» را فکری زاید شناخته و «پیروزی« را به جای آن نشانده، همواره دغدغه‌ی «وجدان انسانی» داشته است.