نخل های بی سر و ساعه بغداد دو رمان فارسی و عربی در حوزه ادبیات جنگ اند که درخصوص توصیف جامعه جنگ زده ایران و... معضلات عدیده جامعه عراق به نگارش درآمده
نقدی عمیق بر واقعیتهای جامعه مدرن، بحرانهای هویتی و معنوی و از بین رفتن ارزشهای دیرینه ارائه میدهد. عنوان کتاب که به نمادی از شکافهای موجود در زندگی انسان مدرن اشاره دارد، تصویری از فناپذیری زمان و پوچی ارزشها را به خواننده منتقل میکند.
یکی از نکات برجسته در «نخل های بی سر»، استفاده از نماد نخل است؛ نخیلی که در فرهنگ عامه نماد سرسبزی و استواری محسوب میشود اما در این اثر به تصویر از بین رفتن ارزشها و انقطاع ارتباط میان نسلها دگرگون شده است. فراست با به کارگیری این نماد، به نقد روند مدرنیته و کاهش ارتباط انسان با ریشههای سنتی میپردازد. او در کنار این موضوعات، به بررسی بحران هویت فردی و اجتماعی، فناپذیری زندگی و تنهایی انسان مدرن نیز میپردازد.سبک نگارش شاعرانه و استعاری فراست، همراه با جملات بلند و پیچیده، فضای ذهنی عمیقی را برای خواننده ایجاد میکند که در آن میتوان به تفکر و بازنگری در باورها و ارزشهای فردی و جمعی پرداخت
در مجموع، «نخل های بی سر» داستان درباره از بین رفتن ارزش های فرهنگی و جستجوی هویت واقعی در دنیای مدرن است. این اثر دعوت به بازسازی ارزشهای از دست رفته و احیای ارتباط میان نسلها در مواجهه با تغییرات سریع جامعه معاصر مینماید.