کتاب نان بر میز دایی میلاد نوشته محمد النعّاس، روایتی است شاعرانه و انتقادی از زندگی مردی به نام میلاد در جامعهای سنتی و مردسالار در لیبی، که در آن مردانگی با کار بیرون، نانآوری، و قدرت تعریف میشود. این رمان که در سال ۲۰۲۱ منتشر شد و در سال ۲۰۲۲ جایزه بوکر عربی را از آن خود کرد، با لحنی صمیمی و در عین حال تند و تلخ، به بازتعریف نقشهای جنسیتی و مرزهای باریک میان سنت و فردیت میپردازد.میلاد پس از ازدواج تصمیمی خلاف عرف میگیرد: او میخواهد در خانه بماند، آشپزی کند، نان بپزد و کارهای خانه را برعهده بگیرد، در حالی که همسرش نقش نانآور خانواده را بازی میکند. این تصمیم ساده، زمینهساز کشمکشی درونی و بیرونی میشود؛ جامعه، خانواده، و حتی خود میلاد، او را مردی شکستخورده میبینند که از "مرد بودن" فاصله گرفته است. در دل این روایت، نان-که در عنوان رمان نیز جای گرفته-نهفقط نماد تلاش و معیشت، بلکه نشانهای از قدرت، نقش اجتماعی و جایگاه فرد در خانواده است.