گاهی صبح ‌بالزاک پیش ما می‌آمد، هِنّ‌وهنّ‌کنان، از پای افتاده، منگ از هوای تازه، مثل وولکن که از کوره بیرون زده باشد، روی مبل ولو می‌شد؛ از بیداری‌های بلند شبانه وقتی گشنگی بر او غلبه می‌کرد، قوطی‌‌ای از ساردین‌های ردیف شده روی رف برمی‌داشت و با کره نوعی مادۀ چرب درست می‌کرد و روی نان می‌کشید که ری‌یِت‌ شهر تور را به یادش می‌آورْد....

بارت شیفتۀ هوش و استعداد شگفت‌انگیز برشت بود و کشف برشت نقطۀ عطفی در زیبایی‌شناسی‌اش به‌شمار می‌رفت....

(ادبیات داستانی)

(مجموعه مقالات در زمینۀ ادبیات و هنر)