خیلی از موفق‌های مضطرب، کمال‌گرایی را ابزاری می‌دانند برای اجتناب از احساسات آزاردهنده‌ حاصل از شرم و نقد شدن، و تا سرحد پرکاری به خودشان فشار می‌آورند تا به استانداردهای دست‌ نیافتنی بی‌ نقص بودن برسند.