موبایلش را روی داشبورد پرت کرد، به چشمانم خیره شد و گفت: برو خونه. - قرار بود حرف بزنیم. سری به دو طرف تکان داد. - خسته‌ام، ذهنم یاری نمی‌کنه.

(داستان های فارسی،قرن 14)