کتاب من

"من" با نوع خاصی از کلاهبرداری آغاز می‌شود که در ژاپن سال‌های اخیر بسیار رواج داشته ... تومویوکی هوشینو این مسئله رایج در ژاپن را بهانه می‌کند تا به ابعاد دیگری از وضعیت ذهنی شکننده افراد و جامعه معاصر بپردازد ... می‌توان به طور کلی و خلاصه گفت که هوشینو از جرمی معمول فراتر رفته و کاوشی می‌کند در خودشناسی و هویت‌یابی؛ از گم‌گشتگی و ناپیوندی انسان‌ها سفری می‌کند به جهانی که خاطره‌ها و حافظه‌های افراد در هم ادغام شده‌اند و غیر قابل اعتمادند؛ هویت‌ها سیالند و حل شده‌اند در نظامی که فقدان شخصیت و فردیت دارد نویسنده در لحظاتی از این رمان با زبدگی حس و دریافت واقعیت را هم برای کاراکترها و هم برای خواننده معلق می‌کند و گاهی تشخیص هویتها و کاراکترها را به تعویق می‌اندازد.

تغییر مدام کاراکتر اول شخص در جهان این داستان به هویتی فراتر و جمعی می‌رسد که «من» نامیده می‌شود.