در زندگی زمان‌هایی هست که احساس می‌کنیم در تاریکی مطلق بسر می‌بریم گویی که در زیر خاک مدفون شده‌ایم؛ در صورتی که همان زمان به اذن الهی همچون دانه‌ای در خاکی پربار و پر برکت کاشته شده‌ایم برای رسیدن به رشد و رویشی بسیار زیاد.

دو رساله عرفانی در عشق؛ السوانح فی العشق یا سوانح العشاق اثر خواجه احمد غزالی (457-520ق)؛ قدیمی‌ترین‌ کتابی است که به‌طور مستقل در موضوع‌«عشق‌» و معانی آن، به زبان پارسی نوشته شده است. سخن از عشق است و منظور از عشق در‌ حیطه‌ عرفان و تصوف اسلامی، بی‌شک همان عشق حقیقی (عشق مطلق یا عشق الهی) است و بس. معروفیت‌«ادبی‌-عرفانی» خواجه احمد، به‌واسطه رساله «سوانح» اوست‌. احمد غزالی‌، رساله‌ سوانح را در بیان زیبایی‌ آفرینش‌ یعنی «عشق» به‌ صورتی‌ مدون ساخته و تصنیف نموده‌ است‌. درواقع می‌توان گفت که سوانح اولین رساله‌ای است که درباره عشق‌ به‌ زبان پارسی نگارش و تدوین یافته است‌. خواجه احمد در رساله‌ سوانح‌، موضوع عشق را الحق به‌ زیباترین‌ وجهی به رشته تحریر و نگارش درآورده و با چنان استادی و پختگی قلم‌زده که‌ هیچ‌ کتابی در موضوع عشق به‌ پایه‌ آن‌ نرسیده است.

تا حرف از فراری می شود مردم ناخودآگاه یاد رنگ قرمز سرعت بالا عملکرد خوب جایگاه اجتماعی بالا و زندگی مجلل می افتند اما ...