ما همواره آن‌قدر دنبال موفقیت می‌دویم که دیگر فرصتی برای اهمیت دادن به تفکرات و عواطفمان باقی نمی‌ماند! نیل برتون در ادعایی بدیع و جالب می‌گوید این هنر شکست/شکست خوردن است که چنین فرصتی را لابه‌لای دوندگی‌های جنون‌آمیز روزانه‌مان فراهم می‌کند. در نتیجه، ما بعد از بازتعریف مفهوم «دستاورد یا موفقیت»، تازه متوجه اهمیت و زیبایی «نرسیدن یا شکست» می‌شویم.