وقتی می­پیچیم پشت ساختمان، درجا خشک­مان می­زند. آدمی هم هیکل پسربچه­ های شش هفت ساله، لخت و عور روی برف­ها نشسته و به ما خیره شده است.

(داستان های کوتاه فارسی،قرن 14)

(داستان های فارسی،قرن 14)