طنز در ادبیات روسی با آثار گوگول و سالتیکف شدرین رسماً متولد میشود ولی رواج و گسترش آن در قرن بیستم صورت میگیرد و در آثار چخوف و بولگاکف به اوج خود می رسد باید گفت که ماهیت و طبیعت طنز روسی مهربانانه است. این طنز به هیچ روی تحقیر آمیز با توهین کننده نیست و تنها جنبه ی پندآموز دارد.
در طنز روسی میتوان شاهد نه تنها جریان انحطاط شخصیت انسان بلکه تکامل آن نیز بود طنز در دوران اتحاد جماهیر شوروی به ویژه سالهای بعد از جنگ دوم جهانی به علل سیاسی و سانسور شدید در حکومت سوسیالیستی -
کمونیستی رنگ می بازد و به شکل طنز معروف به طنز شورویایی در فیلم های هنری و مجله های طنز به حیات بی رمق خود ادامه میدهد. با ظهور میخائیل بولگاکف طنز پرداز پرآوازه ی روسی که در زمانها نمایش نامه ها و داستانهای کوتاه و طنز آمیزش حکومت کمونیستی انقلاب اکتبر و در رأس آن استالین را سخت به سخره میگرفت طنز دوباره جان تازه ای در ادبیات روسی می یابد. این مجموعه شامل تعدادی از داستانهای کوتاه بعضی از طنز پردازان روسی بعد از انقلاب اکتبر تا پس از فروپاشی است.