علیرضا پهلوی (۱۲ فروردین ۱۳۰۱ – ۲۵ مهر ۱۳۳۳) از اعضای خانواده پهلوی و وارث مقدر تخت پادشاهی ایران تا زمان مرگش بود. او دومین پسر و پنجمین و آخرین فرزند رضاشاه و تاجالملوک آیرملو بود.
او تنها برادر تنی محمدرضا پهلوی بود و در زمان تولدش، پدرش در سمت وزیر جنگ فعالیت میکرد.
شاه در آن زمان پسری نداشت، و پنج برادر ناتنی او پسران شاهزادگان قاجاری بودند که بر اساس قانون اساسی از جانشینی سلطنت محروم بودند. بنا به گفته پرویز خسروانی او شجاع ترین پسر رضاشاه و مردی خودساخته بود که چندی قبل از مرگش، ساده زیستی را پیشه خود کرده بود تا جایی که خودش پشت تراکتور مینشست و راضی نبود از بودجه کشور، زندگی خود را بگذراند.
او مدتی در ایران و سوییس تحصیل کرد و در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۵ به ایران بازگشت و وارد دانشکده افسری شد. او در سال ۱۳۲۰ از این دانشکده فارغالتحصیل شد و به همراه پدر به تبعیدگاهش در سنموریس رفت و تا زمان مرگ در کنار او بود.