بابا می‌خواهد یک بادبادک بسازد تا بتوانیم بیرون تفریح کنیم و کلی «هوای‌تازه» بخوریم...

اگر نوشته هایم به نظرتان یک کم لرزان می آید، دلیلش این است که همین الان حسابی جا خوردم!

حتی با اینکه از خانه ی ما فقط چهار دقیقه تا مدرسه ام راه است، من بیشتر وقت ها دیر می رسم به مدرسه

از خوشحالی این که آخر نیمسالمان نزدیک است، پریده ام هوا

این قیافه‌ی من است وقتی فکر نبوغ آمیزی به ذهنم می‌رس

آقای فولرمن واقعا گنده ترین چشم های ور قلمبیده ی دنیا را دارد...

خوشبختانه توی کلاس، امی پورتر بغل دست من می نشیند و عاشق ریاضی است.

این‌همه برف یعنی مدرسه تعطیل. بله!

(داستانهای کودکان انگلیسی،قرن 21م،تصویرگر:لیز پیشون،کمترین نوبت چاپ:7،بیشترین نوبت چاپ:12،برنده جایزه بلو پیتر به عنوان بهترین داستان سال و بهترین کتاب طنز به انتخاب نوجوانان،برنده جایزه رولدال،باقاب)