رابرت استرن در این كتاب تلاش می‌كند تا از طریق بررسی تفاوت رویكرد كانت و هگل در خصوص مفهوم ابژه، تمایزات ایدئالیسم این دو متفكر را توضیح دهد.

شاهنامه، پیش از آن که زنده‌کننده زبان پارسی باشد، زنده‌کننده «عجم» یعنی هویت ملی و هستی سرزمین مردمانی است که در پیوند با نژاد و قومیتشان اِرانشهر، شهر ایران و ایران زمین نامیده می‌شود.