قانون تجارت ایران یکی از مهمترین قوانین در حوزه اقتصاد و بازرگانی کشور است که چارچوب اصلی فعالیتهای تجاری را تعیین میکند. این قانون برای اولین بار در سال 1311 هجری شمسی به تصویب رسید و از آن زمان تاکنون چندین بار مورد اصلاح و بازنگری قرار گرفته است. قانون تجارت ایران شامل 600 ماده است که در چندین بخش تنظیم شدهاند: ۱) تجار و معاملات تجاری ۲) شرکتهای تجاری ۳) اسناد تجاری (برات، سفته، چک) ۴) قرارداد حمل و نقل ۵) ضمانت ۶) ورشکستگی و تصفیه امور ورشکسته ۷) اسم تجارتی و شخصیت حقوقی.
از جمله مهمترین موضوعاتی که در این قانون بحث می شود می توان به مواردی چون تعریف تاجر و معاملات تجاری: قانون تجارت، تاجر را شخصی معرفی میکند که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار داده است. همچنین، انواع معاملات تجاری را مشخص میکند. ۲) انواع شرکتهای تجاری: این قانون انواع مختلف شرکتهای تجاری مانند شرکتهای سهامی، با مسئولیت محدود، تضامنی و غیره را تعریف و قوانین مربوط به تشکیل، اداره و انحلال آنها را مشخص میکند. ۳) اسناد تجاری: قوانین مربوط به صدور، انتقال و پرداخت اسناد تجاری مانند چک، سفته و برات در این قانون تعیین شده است. ۴) ورشکستگی: قانون تجارت، شرایط اعلام ورشکستگی، نحوه رسیدگی به امور ورشکسته و حقوق طلبکاران را مشخص میکند.