شخصیت محوری فیلم فرانسوی بچه‌های بهشت، زنی زیبا به نام گارانس است

برخی فیلم‌سازان فیلمنامه را به نقشه راه تشبیه می‌کنند. این تعریف سودمندی است. چون مردم را تشویق می‌کند که به داستان‌های فیلم همچون یک سفر مجازی یا غیر مجازی بنگرند؛ که البته به طور معمول این‌ گونه هستند.

در سال 1958،جان هیوستون از ژان پل سارتر خواست برای او فیلمنامه ای درباره ی زیگموند فروید بنویسد