فریدون مشیری (۳۰ شهریور ۱۳۰۵ – ۳ آبان ۱۳۷۹) شاعر معاصر ایرانی بود. پدربزرگ پدری او میرزا محمود خان مشیر در عصر قاجار امور مخابراتی غرب ایران را اداره می‌کرد و به دلیل مأموریت اداری به همدان منتقل شده بود. پدرش ابراهیم مشیری افشار در سال ۱۲۷۵ خورشیدی در همدان متولد شد، در روزهای جوانی به تهران آمد و از سال ۱۲۹۸ در وزارت پست مشغول خدمت گردید. مادرش نام خورشید و لقب اعظم‌السلطنه داشت و پدر مادرش میرزا جواد موتمن الممالک از اشراف‌زادگان قاجار و نماینده اولین دوره مجلس شورا اسلامی بود که در عین حال ادیب و شاعر نیز بود و با تخلص «نجم» شعر می‌سرود.

از جمله آثار مشهور او می‌توان به مجموعه‌های شعر «تشنه طوفان»، «گناه دریا»، «ابر و کوچه»، «بهار را باور کن» و «از خاموشی» اشاره کرد.مشیری علاوه بر شاعری، در زمینه روزنامه‌ نگاری نیز فعالیت داشت و سال‌ها در روزنامه اطلاعات مشغول به کار بود
وی در سوم آبان سال ۱۳۷۹ در تهران درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.