کتاب فاصله و داستان‌ های دیگر

داستان های کارور اغلب درباره زنان و مردانی است که گویی از درون ویران شده اند و این ویرانی در تنهایی و عدم امکان ارتباط آنان با دیگران نمود پیدا می کند. گاهی خوش بختی را بیرون از زنده گی خود و در زنده گی دیگران می بینند اما کارور نشان می دهد این تصوّر آنان نیز چندان متکی به واقعیت نیست و فقط به دلیل آن است که دستی از دور بر آتش دارند. شخصیت های او در صحنه پردازی حداقل گرایانه داستان هایش به شدت برای خواننده ملموس و قابل درک می شوند و در پایان داستان هایش خواننده که ابتدا حس می کند اتفاق مهمّی رخ نداده، ناگهان متوجه هیبت و هول ناکی آن چه رخ داده می شود.