حتماً متوجه شده‌ای که این روزهای آخر سعی می‌کنم شرح حوادث را تا جایی که قوت قلمم اجازه می‌دهد مثل یک نویسنده یا خبرنگار روی کاغذ بیاورم، یعنی همان‌طور که آنها را زندگی یا احساس می‌کنم تنهایی چنین نکبتی است نکبتی که آدم را به حرف زدن در ذهنش وامی‌دارد...

(داستان های ترکی،قرن 21م)