جنبش زنان به درستی از این که زنان از دید تاریخ پنهان ماندهاند، شکایت دارد. اما میان این ناپیدایی و ماهیت طبقاتی شیوه نگارش و آموزش تاریخی جامعه ما ارتباطی نمیبیند. تاریخی که تنها بر فعالیتهای نخبگان حاکم یعنی پادشاهان، ژنرالها، نخست وزیرها، پاپها، بانکدارها، کارخانهدارها، هنرمندان بزرگ، دانشمندان و فلاسفه متمرکز است و در میان آنها به جز چند ملکه امپراتریس و ژاندارک باقی همه مرد هستند...
رانسیمن در کتاب پایان دموکراسی به دنبال پاسخ دادن به این پرش است که که در جهان امروز چه چیزهایی دموکراسی را تهدید میکند و از میان تهدیداتی که عنوان میشود، کدامیک جدی و یا جدیتر است.