این کتاب قرار است به نوعی مدرسهی نوشتن باشد، در حقیقت یادآوری میکند که زندگی چیزی خاص و معجزهای فوقالعاده است که باید آن را با شگفتی سپری کنیم، بهجای اینکه با تنش و فشار روحی و بیتوجه آن را بهسختی پشت سر بگذاریم.
توجه به تاریخنویسی و شکل روایت وقایع و حوادث تاریخ بشری، حتی روایتهای مربوط به انقلابها، نشانگر هوشمندی پر از ظرافت تاریخنگاری خطی و سرمایهسالاریست که نه از موضوعیت برابری حرفی به میان میآورد و نه از تاریخ برابری و تاریخ نابرابری.