کتاب طنزهای باستانی

شادروان باستانی پاریزی معتقد بود هر صفحه کتاب تاریخ بشر، نوعی طنز است کتاب‌های خود استاد نیز روی هم رفته «کنز طنزه است کنز طنزی که مؤلف این کتاب به استخراج طلای طنز از آن کنز همت گماشته است. البته برخی موارد را می توان طنز و برخی را طنزواره نامید. درجات و مراتب و دقت و رفت دارد یعنی بعضا طنز وارگی اش پررنگ و بعضا کم رنگ است اما در مجموع خواندنی است و با انواع لبخند و تلخند و نوشخند و نیشخند و ریشخند آمیخته و درهم ریخته است. و اگر این ویژگی در نوشته های استاد پاریزی وجود نمی‌داشت کتاب‌های آن بزرگمرد هم مثل بسیاری از کتاب‌های تاریخ نگاران دیگر خشک و خشن و خشم اگین جلوه می‌کرد. اغلب منتقدان علمی بودن کتاب‌های باستانی معترف اند که آن بزرگوار توانست تاریخ را بیش از دیگران به میان مردم ببرد و دوای تلخ را با طعم شیرین بیش از سایرین به عموم افراد بچشاند و حالا این سرکه طنزهای باستانی گرچه مفت نیست ولی چون طنزها و طنزواره های تاریخی باستانی پاریزی را روایت می‌کند امید می رود که حاوی و حامل سرکه شیرین تر از عسل هم باشد. خدا را چه دیدی؟!