کتاب شناگرها

رمان در یک استخر شنای زیرزمینی آغاز می‌شود، جایی که گروهی از شناگران، هر یک به دلایل خاص خود، به آب پناه آورده‌اند. برای این افراد، استخر نه‌تنها مکانی برای ورزش، بلکه مأمنی است که به آن‌ها آرامش و ثبات می‌بخشد؛ جایی که می‌توانند برای لحظاتی از تردیدها و آشفتگی‌های زندگی روزمره رهایی یابند. اما زمانی که شکافی مرموز در کف استخر ظاهر می‌شود، این پناهگاه به خطر می‌افتد و آرامش شناگران جای خود را به اضطراب و ناپایداری می‌دهد. در میان این شناگران، آلیس - زنی سالخورده که درگیر زوال عقل است - بیش از همه تحت تأثیر این تغییر قرار می‌گیرد. تعطیلی استخر به معنای از دست دادن لنگری است که او را به واقعیت متصل نگه می‌داشت. نیمه دوم رمان، مسیر تدریجی فراموشی او را دنبال می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه حافظه‌اش کم‌کم فرو می‌پاشد، درحالی‌که دخترش تلاش می‌کند با این زوال کنار بیاید. اتسوکا با سبک مینیمالیستی و دقیق خود، تصویری تکان‌دهنده از محو شدن هویت و اندوه ناگفته‌ای که این فرایند به همراه دارد، ارائه می‌دهد.