هیچ یک از آدمهایی که آمدند به مجسمه داوود شبیه نبودند....

دلواپسی و دلتنگی وقتی به پایان می رسد که شب با دو سه قطره باران و دو سه قطره اشک پایان پذیرد...

شما ای عمیق ترین استعاره که در آسمان من به پرواز درآمدید!!!

چتر کوچک و شکسته ام را در توفان و سیلاب بر سرم می گیرم...

ما ماهیان خاکزی بودیم غوطه ور در خودمان

من هیچ وقت شبیه هیچ کس حتا شبیه خودم زندگی نکرده ام