چشمانش را باز کرد. دوباره روز دیگری آغاز شده بود. درد سراسر بدنش را فرا گرفته بود.

آن روزها فکر میکردم که این زمین و قصرش تا ابد برای من خواهد ماند اما اشتباه میکردم من تنها برای چشم بر هم زدنی صاحب آنجا بودم. شاید درست تر باشد که بگوییم زمین صاحب من بود چون قرار است برای ابد مرا در آغوش بگیرد.

(داستان های فارسی،قرن 14)

(داستان های فارسی،قرن 14)

(داستان های فارسی،قرن 14)

(داستان های فارسی،قرن 14)