ما همواره آنقدر به افرادی با استعدادهای ذاتی اهمیت میدهیم که از توجه به مستعدهای رشدپذیر غافل میشویم. همه میتوانند به دستاوردهای بزرگ دست یابند و برای این کار نیازی نیست از بدو تولد نابغه یا ستاره باشند، چرا که پیشرفت بیشتر از میزان تلاش بستگی به میزان مهارت و انعطاف در یادگیری دارد. بنابراین پرورش مهارتهای شخصیتی و توجه کافی به انگیزش منتج به ساختارهایی میشود که از طریق آنها میتوان فرصتهایی را برای کسانی که دستکم یا نادیده گرفته میشوند، ایجاد کرد.