مامان جلو راه می‌رود و من پشت‌سرش. کجا داریم می‌رویم نمی‌دانم، می‌گوید به خیر و صلاح من است. اما معلوم است کلکی در کارش است...

یک عکس، یک خاطره‌ی گرانقدر، یک فرصت برای بازگشت...

(داستان های عربی فلسطین)

(داستان های عربی فلسطین)

(داستان آمریکایی)

یک روز متوجه شد که دارد تکه‌تکه می‌شود. تکه کاغذی برداشت و نوشت: «دارم تکه‌تکه می‌شوم» و زیر آن نوشت: ۲۳ و ۱۳ دقیقه. چند روز بعد این جمله به ذهنش خطور کرد: «آدم‌های کوچک هر روز کوچک‌تر می‌شوید! تکه‌تکه می‌شوید، شمایی که آسایش‌تان را دوست دارید، سرانجام از بین می‌روید.» ولی نمی‌خواست از بین برود.