آنگاه که میل راز و نیاز در جان نیایشگر شعله ور می شود. معبود» سر گفتگو را باز کرده است. نیایش ورود است به سپهری بینهایت سخن گفتن با «محبوب» است نه فقط از جنس کلام که گاه تنها یک «آه» است که در آن قلب میگوید و قلب میشنود. سخن گفتنی فراتر از حرف و گفت و صوت نیایش از نیرومندترین عوامل تلطیف و تکامل روح است که در فقدانش جامعه ها رو به سقوط میروند. همه چیز به خشونت می گراید و علم و تمدن و فلسفه، حتی هنر و ادب به وحشیگری انسان متمدن می انجامد؛ درسی که روح وحشی و سخت همان اندازه به آن نیازمند است که روحی اهلی و نرم روحی که هم معنی دوست داشتن را می فهمد و هم زیبایی اشک را !