کتاب دعواهای کیوتزا و نوکر دو ارباب

کارلو گولدنی،استادکار قرن هفدهمی کمدی فارس ایتالیایی،کمدیا دلارته،راوی چیره دست و نکته بین زندگی و روحیات و اخلاقیات طبقه ی متوسطی بود که در زمانه ی زندگی او تازه داشت سر برمی آورد و جان میگرفت.الگوی همیشگی اش مولیر کبیر بود و هرچند خود در خاطراتش اشاره کرده بعد نوشتن هر نمایشی به خودش می گفته «خوب شد،ولی هنوز مث مولیر نیست»جاهایی حتا پا را از حدو حدود استاد فراتر گذاشت و به سرمشق هایی حاودان ظرافت شخصیت پردازی و گفت و گو نویسی در عین پیشبرد درام رسید؛که از گذرشان تصویری زنده و پر جزئیات از انسان اروپایی دورانش و تناقصات و چالش هایش به دست داده،این ها دو نمونه از بهترین و مشهور ترین نمایش نامه های اویند،