"دانشآموز مفلس" اثر اوسامو دازای، اثری کوتاه اما عمیق است که به سبک خودزندگینامهای و با نگاهی دروننگرانه به زندگی یک جوان مفلس و سرگشته میپردازد. این رمان، مانند بسیاری از آثار دازای، مضامین تنهایی، بیگانگی و مبارزه با هویت فردی را در بستری از جامعهی ژاپن اوایل قرن بیستم کاوش میکند.
داستان حول زندگی یک دانشآموز مفلس میچرخد که با مشکلات مالی و فشارهای اجتماعی دستوپنجه نرم میکند. او در تلاش برای یافتن معنا و جایگاه خود در جهانی است که به نظر بیرحم و بیتفاوت میآید. دازای با استفاده از نثری ساده اما تأثیرگذار، احساسات عمیق شخصیت اصلی را به تصویر میکشد و تضاد بین آرزوهای شخصی و محدودیتهای اجتماعی را برجسته میکند.
از ویژگیهای برجستهی این رمان میتوان به صداقت احساسی و خودافشاگری نویسنده اشاره کرد که مشخصهی سبک دازای است. او با ظرافت، پوچی و تناقضات زندگی مدرن را نشان میدهد و خواننده را به تأمل در مسائل وجودی و اجتماعی وامیدارد. اگرچه داستان ممکن است در نگاه اول ساده به نظر برسد اما لایههای عمیق روانشناختی و اجتماعی آن، تأثیری ماندگار بهجا میگذارد.