با انگشتانی لرزان، خط بعدی تومار دستورات را گرفت و نوشته بود...

رسوایی های ما تا آخر دنیا دنبال مون میان و اگه همه مردم فراموش کنن، خودمون نمی تونیم.

پیشگوی بزرگ ، موهای پرنده را نوازش می کرد. نفس گرمش را به چهره ی پریده رنگ او می داد و احساس می کرد دریایی خروشان در سینه ی او موج می کوبد...

هزار و پانصد نفر آمده بودیم تماشا...

شاپور صبری معلم نقاشی است که...

سوژه داستان‌ ها، سوژه‌هایی معاصر هستند...