همه چیز دارد مفهومش را از دست می دهد. زندگی، مقاومت دوست داشتن رابطه... همه چیز انگار مانند چای یخ کرده از دهن افتاده است.

پس، با حذفِ شماره‌های صفحه، متنْ ارجاعِ به خود را دشوار خواهد ساخت و مِیل مدام به ازیادْرفتن خواهد نمود: او، فراموش‌شده، در حاشیه‌های بی‌هیاهو، “خود”ش را خواهد کشت‌.

داستان زندگی، کار، درد، دشواری ها و شادی های زودگذر

پیشتر گفتم هیچ کس دست دختری رو تو دست فرخ ندیده بود، اما من اون روز بعدازظهر دیدم! دنبال فرخ که افتاده بودم، برگشت سر کوچه ما و از خونه حاج حیدرعلی رد شد

زَخم زَن داستانی نامتعارف از روزگاری متعارف است.

قهوۀ هردوی ما سرد شد. دستۀ کتاب‌هایی را از روی میز برداشتی و رفتی…