همه‌چیز در خوشی است اما...

اون وقت منو با خودش برد و بهم گفت که خودشم دم در وا می ایسته و نمی آد تو. آخه اگه شوهرش بفهمه پوست از سرش می کنه

ژولی سرش را از کالسکه بیرون آورد. او کلاهی از پوست سمور بر سر داشت و پالتوپوستش اندام او را چنان پوشانده بود که فقط چهره‌اش دیده می‌شد.

او سرهنگ است و کیهانی و بزرگ‌تر ما و احتـرامش واجـب. من که دامادم، جوانمردم و شاید سر سوزنی آدم...

(داستان های فارسی، قرن 14)

به خودم می‌آیم و می‌فهمم دلیل اینکه این‌همه از ایسا بدم می‌آید این است که خیلی خوب مرا می‌شناسد، برای این است که می‌بیند من چه موجود کثافتی هستم...