رولان بارت فیلسوف بزرگ و جریان ساز، یک روز پس از مرگ مادرش در اکتبر سال 1977، شروع به نوشتن خاطرات سوگواری خود کرد. او با یادداشت هایی کوتاه، تأملات خود درباره ی تنهایی، ماهیت و وجوه مختلف احساس ناراحتی، و ناپسند شمرده شدن اندوه توسط جامعه مدرن را بر روی کاغذ می آورد. این یادداشت ها که همگی در کتاب خاطرات سوگواری گرد هم آمده اند، کلیدی برای درک بهتر موضوعات و مفاهیمی هستند که بارت در طول دوران حرفه ای خود به آن ها می پرداخت. پشت نقاب نابغه ای خستگی ناپذیر و یکی از خردمندترین و مهم ترین منتقدان ادبی جهان، مردی عمیقا احساساتی با روحی لطیف وجود داشت که با مهر و محبتی ناشناخته حتی برای نزدیک ترین دوستانش، به مادرش عشق می ورزید