کتاب جعبه سیاه داروین (تردیدهای بیوشیمیایی در تکامل)

شاید خیره کننده ترین چیز در مورد جعبه سیاه داروین، «چالش بیوشیمیایی برای تکامل» اثر مایکل بیه، میزان قلمرویی است که نویسنده آن به داروینیسم واگذار کرده است. «آفرینش گرایان علمی» هر چقدر وسوسه شوند که این کتاب را برای دفاع از خود بردارند، باید دوباره در مورد جذب متحدی فکر کنند که به این نتیجه رسیده باشد که زمین چندین میلیارد سال قدمت دارد، که زیست شناسی تکاملی «موفقیت زیادی در حسابرسی داشته است». الگوهای زندگی که ما در اطراف خود می بینیم، که تکامل ظاهر ارگانیسم های جدید از جمله باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک را به حساب می آورد، و او متقاعد شده است که همه موجودات یک “جد مشترک” دارند. به زبان ساده، این بدان معناست که من و مایکل بیه دیدگاهی تکاملی در مورد تاریخ طبیعی زمین و معنای سوابق فسیلی داریم. یعنی موجودات امروزی با یک فرآیند نزول با تغییراتی از اجداد باستانی خود تولید شده اند. بیه در این مورد واضح، محکم و ثابت است. به عنوان مثال، زمانی که مایکل و من در جلسه انجمن علمی آمریکا در سال ۱۹۹۵ با هم مناظره کردیم، استدلال کردم که تطابق ۱۰۰ درصدی توالی های DNA در ناحیه شبه ژن بتاگلوبین، دلیلی بر این است که انسان ها و گوریل ها یک اجداد مشترک اخیر دارند. در کمال تعجب، بهه گفت که او با این دیدگاه موافق است و با مفهوم نسب مشترک مشکلی ندارد. آفرینش گرایان که معتقدند بهه در کنار آنهاست باید با احتیاط عمل کنند – او به وضوح بیان می کند که تکامل می تواند گونه های جدیدی تولید کند و انسان ها یکی از این گونه ها هستند.