کتاب جستارهایی در اخلاق و فلسفه‌ سیاسی کانت

این مجموعه حاوی چند مقاله راجع به فلسفهٔ عملی کانت است که بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۲۱ منتشر شده‌اند. هلگا واردن، نویسندهٔ مقالات، که استاد گروه فلسفهٔ دانشگاه ایلینوی در اورباناشمپین است، موضع بسیاری از کانت‌پژوهان معاصر از جمله آرنت، رالز و اونیل را به چالش می‌کشد و تفسیرهایی بدیل از متون کانت ارائه می‌دهد. مضامین اصلی این مقالات عبارت‌اند از: فقر به‌مثابۀ بی‌عدالتی نظام‌مند؛ نیاز و ماهیت نهادهای حقوقی و سیاسی عادلانه؛ حقوق افراد در مقابل یکدیگر در برابر حق شهروندان بر نهادهای عمومی‌شان؛ روابط تکفل و مراقبت (روابط نامتقارن)؛ طبیعت انسان؛ حقوق و وظایف ما ناظر به طبیعت جاندار؛ و رابطهٔ بین عدالت، فضیلت، و ماهیت اجتماعی بدن‌مند ما به طور کلی و نیز در جوامع تاریخی خاص.

ایمانوئل کانت (Immanuel Kant) (زادهٔ ۲۲ آوریل ۱۷۲۴ – درگذشتهٔ ۱۲ فوریه ۱۸۰۴)، فیلسوف سرشناس آلمانی در عصر روشنگری و کارساز در فلسفه جدید بود. او یکی از فیلسوفان کلیدی عصر روشنگری است و فلسفه‌اش از اندیشه‌های چیره بر نیمهٔ نخست سدهٔ نوزدهم است. وی تجربه‌گرایی و خردگرایی آغازین نوین را در هم آمیخت و تا به امروز کارهایش در متافیزیک، معرفت‌شناسی، اخلاق، فلسفه سیاسی، زیبایی‌شناسی و دیگر زمینه‌ها دنباله دارد. اندیشه بنیادین «فلسفه نقدی» کانت به ویژه در نقدهای سه‌گانه وی «نقد عقل محض»، «نقد عقل عملی» و «نقد قوه حکم»، «خودآیینی انسان» است.

وی استدلال می‌کند که درک انسان، سرچشمه قوانین سراسری طبیعت است که سازنده همه تجربه ماست؛ و خِرَد انسان است که قانون اخلاقی را به ما می‌دهد که این قانون، بنیاد ما برای باور به خدا، آزادی، و جاودانگی است؛ پس شناخت علمی، اخلاق و باور دینی در برابر هم سازگار و باورپذیرند زیرا پشتوانه همه آن‌ها بنیاد یکسان «خودآیینی» انسانند، که همچنین، انسان برپایه جهان نگری فرجام شناسانه حکم تأملی، سرانجام پایانی طبیعت است.