نگاهی گذرا به تاریخ تحولات ایران در سالهای گذشته به خوبی نشان می دهد که هرگاه دانش و دانشمندان مورد توجه قرار گرفته اند تصمیم گیری های کلان نیز بر اساس علم و دانش انجام شده و در نتیجه امنیت رفاه و رضایت مندی مردم فراهم شده و توسعه نیز به درستی رخ داده است. از طرف دیگر عدم توجه به این بخش، امنیت کشور را متزلزل و سایر شاخص های مهم از جمله رفاه و توسعه را به شدت کاهش داده است. مقایسه وضعیت جامعه ایرانی در دوره های تاریخی گذشته از جمله عصر هخامنشی، ساسانی، صفوی قاجاری و پهلوی و حتی دوران معاصر حاکی از این رابطه تنگاتنگ است. همچنان که مطالعه عمیق تجارب زیسته و وضعیت جوامع و کشورهای مختلف در سده های اخیر نشان می دهد که آنها نیز از این قاعده مستثنا نیستند. به همین دلیل کشورهای توسعه یافته نگاه ویژه ای به مهمترین نهاد علم یعنی دانشگاه داشته و نه تنها سرمایه گذاری در حوزه علم و فناوری را حتی در شرایط سخت اقتصادی کاهش نداده بلکه با افزایش نقش علم و دانش در فرایندهای تصمیم سازی و تصمیم گیری سعی کرده اند بیش از گذشته از توانمندی های ویژه این بخش ها استفاده کنند. افزون بر این با اقدامات ایجابی و تشویقی سعی کرده اند با جذب نخبگان و دانشمندان وزنه و نقش علم و دانش را در کلیت جامعه خود وزین تر و پررنگ تر نمایند.
امید است این کتاب که در قالب تاریخ شفاهی تهیه شده است بتواند ضمن بیان رویدادهای تاریخی دانشگاه تهران در بازه زمانی ۱۳۹۳ ۱۴۰۰ تأثیرات شگرف دانشگاه بر جامعه و جایگاه دانشگاه را در حد توان خود نشان داده باشد و همچنین عوامل اصلی بسیاری از نابسامانی ها و عقب افتادگیها را به گونه ای اجمالی بیان کرده باشد.