مارتین براو در این اثر به تشریح قیامهای ستمدیدگان بر صحنهای جهانی و تاریخی دست میزند. این قیامها صدای محرومان و طرد شدگانی است که نباید هرگز فراموششان کنیم. وی حتی به بازسازی پیدایش فلسفی قسمی «اصل پلیینی» همت میگمارد که پیشفرضهای تفکر مرسوم و فلسفه سیاسی سنتی را بر هم میزند. (میکل اینور)قیام پلیینی چیزی نیست مگر تلاش مردم برای بر عهده گرفتن مسئولیت انسانیت خویش از مجرای عمل سیاسی. (لوموند)یکی از جالب توجهترین ویژگیهای این کتاب دقیقاً شیوهای است که مؤلف در تحلیل اصل پلبینی به کار گرفته است. همان چیزی که وی «تاریخی ناپیوسته از نبرد برای آزادی» مینامد، شیوهای که طی آن از دید براو، همچون بدیو و رانسیر، سیاست امری است ضرورتا نادر و استثنایی. (نشریه فلسفه رادیکال)