خَشایارشای بزرگ پسر داریوش بزرگ و شهبانو آتوسا، دختر کوروش بزرگ، پنجمین شاهنشاه هخامنشی در میانه سال‌های ۴۸۵ تا ۴۶۵ پ.م. است.

«مجموعه تاریخ ایران زمین» با هدف آشنایی عموم مردم جامعه به ویژه جوانان با تاریخ و فرهنگ ایران نوشته شده است.

زبان سرزمین سغد، که تمدنی باستانی در فرارود و در فهرست ساتراپ‌‌نشین‌‌های امپراتوری بزرگ هخامنشی در سنگ‌‌نوشتۀ بیستون به عنوان هشتمین سرزمین ثبت‌شده، و همچنین به عنوان زبان میانجی جادۀ معروف ابریشم نقش مهمی در انتقال فرهنگی آسیای میانه داشت.

شاهنشاهی هخامنشی یا نخستین امپراتوری پارس (در منابع غربی) یک پادشاهی باستانی ایرانی در باختر آسیا بود که توسط کوروش بزرگ در سال ۵۵۰ پیش از میلاد بنیان‌گذاری شد.

کتاب حاضر به تاريخ ايران عصر خشايارشا می‌پردازد. مولف در اين اثر با پيش کشيدن جزئياتی از دوره خشايارشا قصد دارد ابعاد پيچيده و مبهم اين دوره ازتاريخ را روشن کند.

هخامنشیان به مدت ۲۳۰ سال حکومت کردند و شاهنشاهی‌ای را بنیان نهادند که گسترۀ وسیعی از ترکیه و مصر امروزی در غرب تا افغانستان در شرق را در بر می‌گرفت.