کتاب "شهر خدا" نوشته آگوستین قدیس یکی از مهمترین نوشتههای کلاسیک در باب الاهیات مسیحی است. این اثر بر تفکر دینی، فلسفی، تاریخی، اجتماعی و سیاسی مغرب زمین تاثیری ژرف و گسترده داشته است.
شاهنامه، پیش از آن که زندهکننده زبان پارسی باشد، زندهکننده «عجم» یعنی هویت ملی و هستی سرزمین مردمانی است که در پیوند با نژاد و قومیتشان اِرانشهر، شهر ایران و ایران زمین نامیده میشود.
در این کتاب مولف در پی طرح پرسشهای بنیادین دربارهی زبان فارسی به عنوان مهمترین گنجینه و سرچشمهی هویت ایرانی و آغاز پژوهشی شایستهتر یا پاسخ به این پرسشها و دامن زدن به استمرار چنین پژوهشهایی است.