پنگوئن کوچولوی قصهی ما خیلی غمگین است. چون موقع شام شده اما هنوز مامانش از سفر برنگشته است؛ مامان حتی برای خوابیدن هم برنمیگردد. پنگوئن با بالش و عکس مامان بازی میکند، اما آنها هیچکدام مثل مامان خودش نیستند. او سنگهای آرزویش را میچیند و آرزو میکند مادرش هر چه زودتر برگردد. این کتاب علیرغم حجم کمش، داستان بسیار تأثیرگذاری دارد. فضای داستان فوقالعاده عاطفی و گرم است و با حسی که در کلماتش نهفته است و نیز تصاویر زیبایش، از عشق فرزند و مادر سخن میگوید.