این کتاب با نگاهی نو، اسطوره را نه بازماندهی تفکر ابتدایی بلکه شکلی از اندیشه معرفی میکند که همچنان در کنار علم، به تبیین جهان و معنابخشی به آن میپردازد. در آغاز سدهی بیستم، اسطورهها بهعنوان نشانههایی از نادانی و تفکر پیشاعلمی تلقی میشدند، اما نگاه امروزی این دیدگاه اثباتگرایانه را پشت سر گذاشته است. نویسنده نشان میدهد که اسطوره، همچون علم، ابزاریست برای شناخت، تسلط و معنا دادن به جهان. اما بر خلاف علم که زبانش تحلیلی و عینیست، اسطوره از طریق روایت و نگاه انسانی، پدیدههای پیچیده را قابل فهم، ملموس و آشنا میسازد.کتابی مناسب برای علاقهمندان به اسطورهشناسی، فلسفهی علم و معناشناسی فرهنگ.