ولی چطور در دنیایی که پرنسسی از ناکجا سبز می‌شود، می‌توان خیالات را پشت سر گذاشت و سر عقل آمد؟ یا در دنیایی که آدم را با مرده‌ای اشتباه می‌گیرند! عجیب نیست که مریگلد نمی‌تواند به این راحتی این روزهای جادویی را پشت سر بگذارد.

در بیست‌سالگی، تقریباً همه معتقد بودند که کم‌کم باید سروسامان بگیرد، همه به‌جز خود پت. برای پت، بیشه‌ی نقره‌ای، هم حکم خانه را داشت هم بهشت برین را.

پت، بیشه‌ی نقره‌ای را بیش از هر چیزی در دنیا دوست‌ داشت؛ بیشه‌ی نقره‌ای یا همان خانه‌ی قدیمی در جزیره‌ی پرینس ادورد که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده بود.

(داستان های آمریکایی،قرن 20م)