به گروگان گرفتن صدا با رویکردی لکانی به سکوت می‌پردازد و استدلالش این است که روانکاوی لکانی به‌خاطر ارزش بالای سکوت و زبان در آن، جایگاهی شاخص و متمایز دارد.

( نظریه مجموعه ها)