بالای سرم نشسته و ماه من است...

ای نگاهت نخی از مخمل و از ابریشم چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم....

بخوانم من برایت داستانی اگه عقلت رسه تو کف بمانی ای رفیق عاقل و دانا...

داستانی از یک قتل و یا شاید چند قاتل...

می چرخی به طرفش، و او حالا نگاه ازت برمی دارد و راه می افتد

و از قضا امروز نامه ای نوشتم و اعتراف کردم من هرگز شاعر نبوده ام بعد...