راوی این رمان پسری به نام توچتلی، فرزند سلطان مواد مخدر، است، پسری عاشق فرهنگ لغت، کلاه‌های جورواجور و ....

(مجموعه داستان های کوتاه فارسی، قرن 14)

الیزابت با خودش می‌گوید: نگاه‌کردن به آدم خوابیده یک مزیته؛ مزیته که شاهد باشی یک نفر هم اینجا باشه، هم نباشه.

انسان وقتی مسئولیت هایی دارد، باید حالت روحی اش را آرام کند، رئیس های خوب آن هایی هستند که هیجان هایشان را مهار می کنند و فقط به زیردست هایشان می اندیشند.

چرا این قدر این خانه کوچک شده؟ چرا آن قدر زندگی ام خسته کننده شده؟ این همان چیزی بود که من می خواستم؟ یادم نمی آید.

وقایع مرتبط با مرگ پسری نوزده ساله به نام سیمون را روایت می‌کند.